SARI ÖKÜZ VE KURBAĞALAR SORUNSALI

Evet, her şey yavaş yavaş oldu. Tıpkı kazana atılan kurbağalar misali hiç farkında olmadan bu cehennemî kazanın içinde sonumuzu bekler hale geldik!
Başlarda işler iyi gibiydi. Ülkede , çevrede, hayatımızda ufak tefek değişiklikler oluyordu ; ama bizi doğrudan etkilemediği için sesimizi çıkarmıyorduk. Ya da uzun vadede cehenneme giden yolun taşlarını döşemeye başladığımızın farkında değildik veya bilerek elimize geçen küçük fırsatları nimetten sayıp günü kurtarıyor, bundan da mutluluk duyuyorduk. Ama zaman geçtikçe, yıllar aktıkça zalimler ellerini kuvvetlendirdikçe kazanın altına daha çok odun atılır; bizi, ailemizi, gelirimizi, güvenliğimizi, özgürlüğümüzü, yaşam standartlarımızı… hedef alan uygulamalar yapılır, yasalar çıkarılır, kararnameler yayınlanır oldu. Şaşkındık!
Eğitim sistemi habire değişiyordu, susuyorduk! Özlük haklarımız törpüleniyordu, susuyorduk! Hayat tarzımıza müdahale ediliyordu, susuyorduk! Önce başkalarına yapılanlara sustuk, sonra bize yapılanlara sustuk! En baştan sesimizi çıkarmadığımız için şartlar ağırlaşsa da, yoldan çıkıldığına emin olsak da susmaya devam ettik. Su ısınıyordu. Bir süre de böyle idare ettik.
Zaman geçtikçe kayıplar arttıkça yapılan yolsuzluklar ortaya çıktıkça çalınan sorular , paralar ortaya saçıldıkça hepten şaşırdık, yok artık dedik, öfkelendik. Kendi kendimize , içimize içimize söylendik; ama gene sesimizi çıkaramadık. Biz sustukça altımızda ateş harlandı, su titremeye başladı, biz yanmaya başladık. Yandıkça gelecekten ümidimizi kesmeye, hayallerimizden vazgeçmeye başladık. Isı artıyordu, huzursuzduk!
Baktık ki freni patlamış bir kamyon gibi dik bir yokuştan aşağı uçuyoruz. Memleketin polisinden, vekiline, hakiminden savcısına ne adaletine ne hukukuna güven kalmamış. Halk ahlak, doğruluk, dürüstlük yolundan sapalı çok olmuş. Ekonomi nas yoluna feda edilmiş, eğitim iflas etmiş, üretim sıfıra yaklaşmış, maddi-manevi tüm değerler neredeyse yok edilmiş. Bir de bakmışız ki ünlü düşünür Barbaros Şansal’ın öngördüğü gibi kendi b.kumuzda boğuluyoruz!
Fokurdayan kazanın içinde sonunu bekleyen kurbağalar olarak nedamet getiriyoruz! Keşke sarı öküzü vermeseydik!